Zgadzam się z moim przedmówcą.
Mnie bardzo podobał się film - psychologiczny, smutny, przerażający, a jednak mający w sobie tę iskierkę lepszego jutra.

Edi to człowiek godzący się na życie takie jakie jest, przyjmujący wszystko to czym obdarza go los (wszystko to co dobre, ale przede wszystkim to co złe).

Moim zdaniem postać Ediego to nadzieja, że ludzie mimo swoich smutnych przeżyć, poniżeń ze strony innych, ciągle zatrzymują pewną godność człowieka oraz dobroć (jaką niewątpliwie posiada Edi).